Untuk tahun 2016 penulis membuat azam baru iaitu menonton filem tempatan sebanyak mungkin. Ini menggantikan "kafarah" langsung tak tengok filem tempatan tahun lepas. Penulis juga memikirkan mahu menonton filem-filem dari negara lain seperti Bollywood dan Cina daripada menonton filem Hollywood kerana penulis berfikir bahawa Hollywood telah kehilangan idea (contoh filem Star Wars yang baru hanyalah "recycle" filem terdahulu). Selain itu tak banyak filem Hollywood yang bagus masuk panggung di Malaysia, kalau anda hendak tengok pun sama ada tunggu ditayangkan di Astro ataupun "download" secara haram. Sebab itulah penulis baru sahaja menonton filem Birdman, filem yang memenangi anugerah filem terbaik Oscars Disember lalu. Sebab itulah ada beberapa segmen masyarakat terutamanya orang Islam yang menolak menonton wayang, kerana filem yang sampai di Malaysia bukanlah filem yang bagus, malah sesetengahnya "offensive." Hanya apabila Astro menayangkan filem yang bagus terutamaya di HBO atau dengan "download" (secara haram), barulah orang Islam terbuka mindanya dengan filem-filem yang bagus. Satu lagi penulis juga kecewa kerana kurang filem Indonesia ditayangkan di Malaysia. Kali terakhir penulis menonton filem Sukarno di KLCC, itupun ramai penonton daripada kalangan orang Indonesia. Syarikat "film distributor" dan pemilik panggung wayang di Malaysia perlu diyakinkan bahawa filem Indonesia punya tarikan di sini dan perlu diperbanyakkan tayangannya daripada terlalu fokuskan kepada filem Hollywood yang kebanyakannya tak laku pun di Amerika sendiri.
Baik, berbalik kepada filem Jagat yang penulis hendak ulas. Filem ini adalah filem tempatan berbahasa Tamil. Latar belakang filem ini adalah di kawasan pekan di Hulu Perak pada awal tahun 1990an. Penulis faham mengapa filem ini memilih suasana masyarakat di pinggiran, dengan menunjukkan kehidupan orang India yang semacam terpisah dengan majoriti orang India di Malaysia, namun penulis tak pasti mengapa latar tahun 1990an dipilih. Penulis pasti bahawa watak yang ditunjukkan masih lagi wujud sehingga sekarang, ianya bukanlah sekadar satu sejarah tetapi masih lagi realiti. Namun mungkin pengarah filem sengaja hendak membuang mana-mana babak mengenai teknologi baru dan hanya memfokuskan tentang interaksi watak-watak ini dalam zaman pra-internet. Boleh juga filem ini diinspirasikan daripada kisah benar namun tidak spesifik kepada mana-mana individu.
Watak utama filem ini adalah Apoi dan pakciknya, Mexico (mungkin sekali "nickname"). Kita ditunjukkan dengan watak Apoi yang mempunyai bakat seni di sekolah tetapi gurunya hanya menyuruhnya fokus kepada subjek yang akan diuji semasa UPSR. Apoi juga sering dimarah oleh ayahnya kerana kurang cemerlang dalam akademiknya. Menarik melihat watak Apoi ini adalah walaupun sering dimarah tetapi masih lagi optimis dalam kehidupannya. Apoi malah pernah bertanya kepada pakciknya, kenapa tidak boleh belajar dengan menonton televisyen sahaja? Kerana pada awal filem kita melihat Apoi menonton filem aksi Tamil. Mungkin inilah sebabnya filem ini memilih latar belakang 1990an, kerana pada masa itu adalah kemuncak zaman industri Malaysia dan cemerlang dalam peperiksaan adalah segala-galanya dan mana-mana kaedah baru dalam pedagogi pembelajaran akan ditolak. Berbeza zaman sekarang di mana rakyat Malaysia dalam proses mempelajari kaedah pendidikan terbaik untuk kanak-kanak, dan meningkatnya populariti pendidikan swasta dan alternatif.
Watak pakciknya pula bermula dengan melihat beliau tidak bekerja namun akhirnya terjebak dalam dunia gengster. Walaupun kawan-kawan gengsternya adalah orang India namun ketua mereka adalah orang Cina. Satu babak menarik adalah di mana mereka menyembah Tuhan Cina dan berbai'ah dengan darah sebagai tanda "brotherhood." Walaupun begitu gengster mereka tidaklah sampai berbunuhan dan Mexico pun masih lagi ada kebaikan kerana menolak tawaran mengedar dadah. Sekurang-kurangnya mereka ada "limitation." Mexico juga adalah gengster yang berani di mana mencabar sesiapa yang tidak puas hati supaya melawan satu lawan satu dan jangan melibatkan kawan-kawan lain. Namun Mexico hampir masuk penjara kerana dituduh membunuh dan peristiwa tersebut betul-betul memberi kesan kepada cara beliau menjalani kehidupan.
Filem ini lebih kepada "character studies" dan bukanlah sangat bergantung kepada plot. Filem ini patut dipuji terutamanya dengan sinematografi, lakonan mantap dan berkesan serta runut bunyi yang moden tetapi dalam masa yang sama terdapat elemen tradisional India. Filem ini boleh sahaja menjadi drama Tamil TV2 sempena Hari Deepavali, tetapi mereka bijak dalam memanfaatkan kelebihan filem. Antara pelakon yang menyerlah dalam filem ini adalah ayah kepada Apoi, kerana wataknya bukanlah stereotaip ayah yang pemarah, tetapi beliau juga mempunyai pandangan kritikal kepada situasi kehidupan masyarakat India pada masa itu yang terpinggir, dan pentingnya pendidikan sebagai jalan keluar. Sebab itulah beliau sangat marah kepada anaknya yang tak serius dalam belajar. Filem ini dikategorikan sebagai 18 tahun ke atas. Mungkin kerana babak minum arak yang sangat banyak. Filem ini memaparkan 2 streotaip masyarakat India iaitu gengsterisme dan alkoholisme. Walaupu begitu penonton filem mungkin tak pasti adakah watak-watak ini berjaya keluar dalam lingkaran ganas kehidupan mereka. Babak terakhir filem ini adalah Mexico menghulurkan sebatang rokok kepada anak saudaranya, Apoi. Sama seperti poster filem ini yang kontroversial iaitu Apoi memegang rokok. Dan akhirnya berakhir dengan "wide shot" tempat pembuangan sampah
No comments:
Post a Comment