Pada 19 April yang lalu, ABIM menganjurkan sebuah forum yang
membincangkan tentang keputusan referendum di Turki. Referendum tersebut dibuat
oleh kerajaan yang diketuai oleh AKP di mana ianya memberi pilihan kepada
rakyat untuk menjawab “Ya” atau “Tidak” dalam meningkatkan kuasa Presiden
Turki. Lebih 50 peratus menjawab “Ya” manakala 40 peratus lagi menjawab “Tidak.”
Forum ini menampilkan Tuan Haji Ahmad Azam, Presiden WADAH dan juga Penolong
Setiausaha Agung UNIW, sebuah NGO antarabangsa berpangkalan di Turki. Panel
kedua pula adalah Dr Mehmet Ozay, koresponden Anadolu Press di Kuala Lumpur.
Sistem kerajaan di Turki sebenarnya lebih kurang sama dengan
Malaysia di mana semasa pilihanraya, rakyat akan memilih parti politik yang
mereka sukai. Kemudian jumlah undi tersebut menentukan berapa ramai bilangan
ahli parlimen yang akan dilantik oleh parti. Parti yang paling banyak ahli
parlimen adalah parti yang akan menjadi kerajaan. Presiden pula dipilih oleh
rakyat secara terus. Namun, di dalam perlembagaan, Presiden tidak mempunyai
kuasa berbanding dengan Perdana Menteri. Namun, dalam sejarah politik Turki,
sering kali Presiden dan Perdana Menteri bertembung walaupun daripada sama
parti. Ini menyebabkan kerajaan yang memerintah tidak dapat berfungsi dengan
baik.
Walaupun Recep Tayyib Erdogan baru sahaja menjadi Presiden
pada tahun 2015, namun oleh kerana beliau telah menjadi Perdana Menteri sejak
tahun 2002, beliau mempunyai pengaruh yang besar dalam kalangan parti dan
rakyat. Ini menyebabkan beliau mempunyai kedudukan yang unik untuk membuat
reformasi dalam sistem kerajaan Turki. Walaupun begitu, usaha yang dipopularkan
oleh Erdogan ini telah dilihat sebagai cubaan untuk mengekalkan kuasa beliau
walaupun hakikatnya cadangan untuk meningkatkan kuasa Presiden ini telah mula disebut
sejak zaman Turgut Ozal.
Rakyat Turki mahukan negara mereka lebih maju dan berpengaruh
dalam pentas dunia. Walaupun kerajaan AKP berjaya menaikkan taraf negara
mereka, namun ditakuti sekiranya berlaku krisis politik pada masa hadapan,
negara mereka akan kucar-kacir kembali. Oleh itu, mereka perlukan kepimpinan
yang kuat daripada seorang ketua seperti Presiden. Sistem yang sama juga sudah
pun berlaku di Amerika Syarikat, Perancis dan Indonesia di mana Presiden adalah
ketua kerajaan dan negara yang berpengaruh dan dapat melakukan polisi mereka
dengan lebih cepat. Walaupun begitu, parlimen dan kehakiman perlu sentiasa
menjadi semak dan imbang kepada kuasa presiden. Itulah yang membimbangkan ramai
pemerhati luar dan sebahagian rakyat Turki sendiri apabila mereka melihat
Presiden Erdogan terlampau berkuasa. Dalam negara yang system demokrasi
berfungsi, Presiden atau Perdana Menteri sentiasa dipantau oleh ahli-ahli
parlimen yang dilantik rakyat serta hakim-hakim yang bebas dan adil. Oleh itu,
baik system berparlimen atau presiden, kedua-duanya perlu mendapat sokongan majority
rakyat untuk berfungsi dengan baik.
No comments:
Post a Comment